Instalator Slackware zajmuje się instalacją paczek z oprogramowaniem w twoim systemie. Są w nim pliki mówiące instalatorowi, które paczki muszą być zainstalowane, które są opcjonalne oraz które zostały domyślnie wybrane do zainstalowania.
Plik z takimi informacjami znajduje się w pierwszym katalogu danej grupy programów i nazywany jest "tagfile". Zawiera listę pakietów na konkretnym dysku instalacyjnym oraz ich status, tj:
Tabela 18-3. Tagfile - możliwe statusy
| Opcja | Znaczenie |
|---|---|
| ADD | Pakiet jest wymagany do prawidłowego działania systemu |
| SKP | Pakiet zostanie automatycznie pominięty |
| REC | Pakiet nie jest wymagany, niemniej zaleca się zainstalowanie go |
| OPT | Pakiet opcjonalny |
Składnia jest prosta:
nazwa_pakietów: status |
Jedna linia - jeden pakiet. Oryginalne tagfiles dla każdej grupy programów są przechowywane jako tagfiles.org. Tak więc, jeżeli za bardzo namieszałeś przy zmianach plików tagfiles, możesz odzyskać ich oryginalną postać.
Wielu administratorów preferuje tworzenie swoich własnych tagfiles oraz uruchamianie instalatora z opcją “full”. Instalator przeczyta wtedy plik tagfiles oraz przeprowadzi instalację wg jego zawartości. Jeżeli wybrana zostanie opcja REC lub OPT, pojawi się okienko dialogowe (podczas instalacji) by zapytać użytkownika czy dany pakiet ma zostać zainstalowany. Zaleca się używanie ADD i SKP do przeprowadzania zautomatyzowanych instalacji.
Nie zapomnij sprawdzić, czy tagfiles twojego autorstwa znajdują się w tym samym miejscu co oryginały. Możesz też ustalić własną ścieżkę dostępu do tagfiles.