Slackware zapoczątkowany przez Patricka Volkerdinga pod koniec 1992 roku i oficjalnie wypuszczony 17 czerwca 1993r., był pierwszą dystrybucją Linuksa, która dotarła do szerokiego grona odbiorców. Volkerding pierwszy raz poznał Linuksa gdy potrzebował taniego interpretera LISP dla projektu. Jedną z kilku dostępnych dystrybucji w tym czasie był SLS Linux z Soft Landind Systems, której Volkerding użył. Ostatecznie zdecydował się dołączyć wszystkie swoje poprawki do własnej prywatnej dystrybucji, tak żeby jego przyjaciele mogli jej używać. Szybko zyskała ona popularność, więc Volkerding zadecydował się nadać jej nazwę Slackware i udostępnić ją ogółowi. Z czasem Volkerding dodał nowe rzeczy do Slacka: łatwiejszy instalator bazujący na systemie wyboru z menu, jak również koncepcję zarządzania pakietami, która pozwala użytkownikom na łatwe dodawanie i usuwanie oraz aktualizowanie oprogramowania w ich systemie.
Jest wiele powodów, dla których Slackware jest najstarszą żyjącą dystrybucją Linuksa. Nie stara się on emulować Windowsa, stara się być Unikso-podobny jak to tylko możliwe. Nie stara się ukrywać procesów za fantazyjnymi interfejsami graficznymi typu "najedź i kliknij". Zamiast tego daje użytkownikowi pełną kontrolę nad systemem, pozwalając mu widzieć dokładnie to co się w nim dzieje. Jego twórcy nie gonią terminy i limity czasowe, każda wersja wychodzi wtedy kiedy jest gotowa.
Slackware jest dla ludzi, którzy czerpią przyjemność z nauki i dopasowywania systemu do własnych potrzeb. Stabilność i prostota Slacka jest powodem, dla którego ludzie przez lata go używają. Slackware cieszy się obecnie reputacją porządnego systemu serwerowego i całkiem niezłej stacji roboczej. Widuje się stacje z niemal wszystkimi menedżerami okien, lub bez żadnego w ogóle. Biznesowe serwery na Slackware występują w każdym charakterze, w jakim serwer może zostać wykorzystany. Użytkownicy Slacka należą do najbardziej zadowolonych użytkowników Linuksa. Oczywiście musieliśmy to powiedzieć :^).