Klony vi mogą być konfigurowane na kilka sposobów.
Znaczna ilość komend konfiguracyjnych może zostać wprowadzona podczas pracy (w trybie wydawania poleceń). W zależności od wybranego edytora można uaktywnić cechy pomocne podczas programowania (podświetlanie składni, wcinanie kodu itp.), ustawić makra, zadania automake i wiele więcej.
Prawie wszystkie polecenia mogą być umieszczone w pliku konfiguracyjnym, w katalogu domowym. elvis używa .exrc, vim - .vimrc. Większość poleceń wydanych w trybie Command można umieścić w tych plikach.
Omawianie wszystkich opcji konfiguracji i różnic pomiędzy edytorami to obszerny temat. Aby uzyskać więcej informacji warto przeczytać strony manuala lub odwiedzić stronę internetową ulubionego edytora. vim posiada również bardzo obszerną pomoc dostępną podczas pracy z edytorem (polecenie :help). Ciekawą pozycją jest również książka wydawnictwa O'Reilly - Learning the vi Editor Lamb'a i Robbins'a.
Znaczna ilość popularnych programów w Linux'ie otwiera pliki tekstowe w vi jako domyślnym edytorze. (Na przykład podczas edycji plików crontab.) Aby to zmienić należy ustawić zmienną VISUAL tak by wskazywała na preferowany edytor. Informację, jak tego dokonać znajdują się w rozdziale 8 w części Zmienne środowiskowe. Aby mieć pewność, że wybrany edytor zawsze będzie używany jako domyślny warto umieścić odpowiednie linijki w pliku .bash_profile lub .bashrc.