3.4 Program setup

3.4.1 HELP

Jeżeli instalujesz Slackware po raz pierwszy, możesz chcieć rzucić okiem na ekran pomocy (help). Ujrzysz tam opis każdej części setup (coś podobnego do tego co teraz czytasz, jednak bardziej zwięźle) oraz instrukcje, jak przejść do końca instalacji.

3.4.2 KEYMAP

Jeżeli potrzebujesz mapy klawiszy innej niż amerykańska “qwerty”, powienieneś przejrzeć tę sekcję. Będziesz mógł tam dokonać wyboru spośród wielu dostępnych układów klawiszy.

3.4.3 ADDSWAP

Jeżeli utworzyłeś partycję wymiany (patrz Sekcja 3.3), ta sekcja pozwoli ci na uaktywnienie jej. Dokonana zostanie autodetekcja oraz wyświetlone zostaną partycje wymiany dostępne na twoim dysku, byś mógł wybrać jedną do sformatowania i uaktywnienia.

3.4.4 TARGET

Sekcja “target” służy do formatowania i mapowania innych partycji (nie wymiany) na punkty montażu w systemie plików. Wyświetlona zostanie lista partycji na twoim dysku twardym. Dla każdej partycji będziesz mógł zdecydować czy formatować ją, czy też nie. W zależności od użytego jądra będziesz mógł wybrać pomiędzy systemami plików: reiserfs (domyślnie), ext3, ext2, jfs oraz xfs. Większość użytkowników wybiera reiserfs lub ext3. W niedalekiej przyszłości być może pojawi się możliwość wyboru reiserfs4.

Pierwsza opcja w sekcji “target” to wybór na jakiej partycji ma być zainstalowany główny (root) system plików (/). Po tym będziesz mógł mapować inne partycje na systemy plików jakie wybierzesz. (Na przykład możesz chcieć użyć trzeciej partycji, powiedzmy /dev/hda3, jako domowy (/home) system plików. To oczywiście tylko przykład, mapuj partycje jak uważasz).

3.4.5 SOURCE

Sekcja “source” to miejsce, w którym wybierasz nośnik, z którego instalujesz Slackware. Aktualnie można wybrać spośród czterech: CD-ROM, dysk twardy, NFS oraz katalog uprzednio zamontowany.

Wybór CD-ROM uaktywnia instalację z płytki. Oferuje skanowanie napędu lub wyświetlenie listy, z której wybierzesz jego typ ręcznie. Upewnij się, że w napędzie znajduje się płyta Slackware przed rozpoczęciem skanowania.

W tej sekcji zapytany zostaniesz o informacje odnośnie sieci oraz serwera NFS. Serwer ten musi być przygotowany wcześniej. Zauważ również, że nie możesz użyć nazwy hosta tylko adresu IP dla Twojej maszyny i serwera NFS (na dysku nie ma bowiem programu, który rozpoznałby IP po nazwie (name resolver). Oczywiście musisz użyć dyskietki z obrazu network.dsk, aby dodać obsługę twojej karty sieciowej (network controller).

Uprzednio zamontowany katalog dostarcza najwięcej możliwości. Możesz użyć tej metody do instalacji z takich rzeczy jak dyski Jaz, NFS poprzez PLIP, oraz systemy plików FAT. Zamontuj system plików w odpowiednim miejscu przed uruchomieniem setup'u, potem wybierz tę lokację w tej części instalacji.

3.4.6 SELECT

Opcja select pozwala ci na wybranie grup programów, które chcesz zainstalować. Te grupy są opisane w Sekcja 3.2.1. Zauważ proszę, że musisz zainstalować grupę A by mieć działający system podstawowy. Wszystkie inne serie są opcjonalne.

3.4.7 INSTALL

Zakładając, że masz już za sobą “target”, “soruce” oraz “select”, opcja install pozwoli ci na wybranie pakietów z wcześniej zaznaczonych grup programów; jeżeli tak nie jest, to zostaniesz poproszony o cofnięcie się i dokończenie wcześniej wspomnianych sekcji setup. Opcja pozwala na wybranie spośród sześciu metod instalacji: full, newbie, menu, expert, custom oraz tag path.

Wybór opcji full spowoduje zainstalowanie każdego pakietu z wszystkich grup programów, które wybrałeś w sekcji “select”. W dalszym toku instalacji nie będziesz już o nic pytany. Jest to najłatwiejsza metoda instalacji, gdyż nie musisz podejmować żadnych decyzji co do pakietów które mają zostać zainstalowane. Zabiera ona jednak najwięcej wolnego miejsca na dysku twardym.

Następną opcją jest newbie. W tym wypadku zainstalowane zostaną wszystkie wymagane pakiety z wybranych grup. Dla wszystkich innych zostanie wyświetlone pytanie, na które można udzielić odpowiedzi “Yes” - tak, “No” - nie lub “Skip”. Dwie pierwsze odpowiedzi są oczywiste, natomiast Skip spowoduje przejście do następnej grupy programów. Dodatkowo dla każdego pakietu zostanie wyświetlony jego opis oraz wymagana ilość wolnej przestrzeni dyskowej, aby pomóc ci zdecydować czy go potrzebujesz. Polecamy ten typ instalacji nowym użytkownikom, ponieważ daje on pewność, że wszystkie wymagne pakiety zostaną zainstalowane. Jakkolwiek jest ona dosyć powolna z powodu wielu pytań.

Opcja Menu jest szybszą i bardziej zaawansowaną wersją wcześniej omawianej opcji newbie. Dla każdej grupy programów wyświetlane jest menu, z którego należy wybrać wszystkie opcjonalne pakiety, które chcesz zainstalować. Pakiety wymagane nie są wyświetlane.

Dla najbardziej zaawansowanych użytkowników istnieje opcja expert. Pozwala ona na kompletną kontrolę nad tym jakie pakiety zostaną zainstalowane. Można odznaczyć nawet pakiety absolutnie wymagane, co w rezultacie spowoduje, że system będzie niesprawny. Z drugiej strony można kontrolować dokładnie wszystko, co będzie zainstalowane na komputerze. Poprostu zaznacz pakiety z każdej grupy, które chcesz zainstalować. Opcja ta nie jest zalecana dla początkujących, ponieważ bardzo łatwo tu o popełnienie błędu.

Opcje custom oraz tag path są przeznaczone również dla zaawansowanych użytkowników. Pozwalają one na instalację opartą o specjalne pliki, tzw. tag files, które tworzy się w drzewie dystrybucji. Jest to metoda użyteczna gdy należy zainstalować system równolegle na znacznej liczbie maszyn. Aby uzyskać więcej informacji na ten temat zobacz Sekcja 18.4.

Po wybraniu odpowiedniej metody instalacji zdarzy się jedna z kilku rzeczy. Jeżeli wybrana została opcja expert lub menu, wyświetlony zostanie ekran z menu pozwalający na wybranie pakietów do zainstalowania. Jeżeli wybrana została opcja full, pakiety automatycznie zostaną zainstalowane w docelonym miejscu. Opcja newbie spowoduje instalację do momentu napotkania pakietu opcjonalnego.

Zauważ, że może dojść do sytuacji wyczerpania miejsca na dysku podczas instalacji. Jeżeli wybranych zostało zbyt dużo pakietów w stosunku do wolnego miejsca na dysku, pojawią się problemy. Najbezpieczniej jest wybrać kilka pakietów i doinstalować resztę później, gdy będą potrzebne. Można tego łatwo dokonać przy pomocy narzędzi do administracji pakietami Slackware (ang. Slackware's package management tools). Aby uzyskać więcej informacji na ten temat zobacz Rozdział 18.

3.4.8 CONFIGURE

Sekcja configure pozwala na dokonanie podstawowej konfiguracji systemu, gdy pakiety zostały już zainstalowane. To co się pojawi w tej sekcji zależy w dużej mierze od tego co zostało zainstalowane. W każdym razie ujrzysz przynajmniej co następuje: