Rozdział 17 Emacs
- Spis treści
- 17.1 Uruchamianie Emacsa
- 17.2 Bufory
- 17.3 Tryby
- 17.4 Podstawowa edycja
- 17.5 Zapisywanie plików
Podczas gdy vi (wraz ze swoimi klonami) jest bez wątpienia najbardziej wszechobecnym edytorem w systemach uniksopodobnych, Emacs trzyma się dobrze na drugiej pozycji. Zamiast używać różnych “wersji (modułów) [modes]”, jak w vi używa kombinacji klawiszy Control i Alt do wprowadzania poleceń, w większości przypadków podobnie jak możesz używać kombinacji klawiszy Control i Alt w wordzie i napewno w wielu aplikacjach do uruchamiania określonych funkcji. (Należy podkreślić że polecenia rzadko odpowiadają; więc wiele nowoczesnych plikacji używa Ctrl-C/ X/ V dla kopiowania, wycinania i wklejania, Emacs używa innych klawiszy i aktualnie nieco innych mechanizmów dla nich.)
Również niepodobnie do vi, który jest doskonałym edytorem i niczym więcej, Emacs jest programem z prawie nieograniczonymi możliwościami. Emacs jest (w większości) napisany w Lips, który jest bardzo potężnym językiem programowania i ma specyficzne własności, jak każdy program napisany w nim jest zarazem automatycznie kompilatorem Lisp. Oznacza to że użytkownik może rozwijać i dosłownie pisać kompletnie nowe programy “w Emacs”.
W rezultacie Emacs nie jest już tylko edytorem. Dostępne jest wiele różnych paczek z dodatkami dla Emacsa (mogą być dołączone do źródeł programu) gwarantuje to cały zakres funkcjonalności. Wiele z nich jest przeznaczonych do edycji tekstu, co jest podstawowym zadaniem Emacsa, ale na tym sie nie kończy. Na przykład jest kilka arkuszy kalkulacyjnych dla Emacsa, bazy danych, gry, klienci maili i newsów (najsłynniejszy to Gnus) itd.
Są dwie główne wersje Emacsa: GNU Emacs (to wersja którą masz razem z Slackwarem) i XEmacs. Litera NIE oznacza wersji Emacs działąjącego pod xami. Wprawdzie zarówno Emacs jak i XEmacs działają pod konsolą i pod Xami. XEmacs powstał jako projekt uparządkowania kodu Emacsa. Obecnie obie wersje są aktywnie rozwijane i jest spora interakcja (współpraca) między oboma zespołami developerskimi. Obecnie dla rozdziału nie ma znaczenia czy używasz Emacs czy XEmacs, różnice pomiędzy nimi nie są istotne dla zwykłego użytkownika.
17.1 Uruchamianie Emacsa
Emacs może zostać uruchomiony z powłoki przez wpisanie emacs. Kiedy używasz X-ów Emacs (zazwyczaj) uruchomi się we własnym okienku, zazwyczaj z paskiem menu na górze, gdzie możesz znaleźć najważneijsze funkcje. Na starcie Emacs pokazuje wiadomość powitalną i po odczekaniu paru sekund przerzuci się do *scratch* buffer. (Zobacz Sekcja 17.2.)
Możesz także uruchomić Emacs na istniejącym pliku, pisząc
% emacs /etc/resolv.conf |
Nakaże to Emacsowi załadowanie określonego pliku kiedy będzie się uruchamiać z pominięciem wiadomości powitalnej.
17.1.1 Klawisze poleceń
Jak wspomniano wyżej, Emacs używa kombinacji klawiszy Control i Altjako poleceń. Typowa konwencja to zapis litera-C i litera-M, odpowiednio. Więc C-x oznacza Control+x, i M-x oznacza Alt+x. (Litera M używana jest zamiast A poznieważ oryginalnie klawisz nie nazywał się Alt lecz Meta. Klawisz Meta znikł ze wszytskich klawiatur komputerowych, a jego miejsce zajął klawiszAlt.)
Wiele poleceń Emacsa zawiera sekwencję kombincaji klawiszy. Na przykład, C-x C-c (to jest Control-x dalej Control-c ) opuszczenie Emacsa, C-x C-s zapisanie bierzącego pliku. Zapamiętaj że C-x C-b NIE oznacza to samo co C-x b. Poprzednio oznaczone jako Control-x natepnie Control-b, podczas gdy litera oznacza Control-x nastepnie tylko 'b'.